Τα λαχνίσματα

Τα λαχνίσματα είναι μικρά ποιηματάκια που λένε τα παιδιά πριν αρχίσει το παιχνίδι ,για να αποφασιστεί δίκαια από την τύχη ποιο θα τα φυλάει. Άλλοτε είναι ασυνάρτητα, ακατανόητα και συχνά περιπαιχτικά.

Για να τα βγάλουν με λάχνισμα , τα παιδιά στέκονται σε κύκλο και αυτό που έχει οριστεί να τα βγάλει αγγίζει διαδοχικά τα παιδιά ενώ απαγγέλει συλλαβιστά τους στίχους. Σ’όποιο παιδί τύχει η τελευταία συλλαβή ή λέξη αυτό βγαίνει. Το λάχνισμα  ξαναρχίζει ,ώσπου να μείνει στο τέλος μόνο ένα παιδί. Αυτό θα τα φυλάει!

Τα λαχνίσματα τα βρήκαμε στην τάξη μας (Β2) και τα ξεχωρίσαμε σε αριθμητικά, σε ακατανόητα, σε ποιητικά, σε περιπαιχτικά, σε σχολικά, σε επίκαιρα και σε κουρμπανιές. Τα γράψαμε, τα ζωγραφίσαμε και τα παίξαμε. Καθώς τα βγάζαμε χρησιμοποιήσαμε, εκτός από το άγγιγμα, τις γροθιές, τις μύτες των ποδιών, τα ποδαράκια, τη δοκιμασία αυτοσυγκράτησης και την «Ξερή ή χλωρή» γνωστή και στους αρχαίους Έλληνες ως «οστρακίνδα».

     Γράφουμε και ζωγραφίζουμε λαχνίσματα

   Τα βγάζουμε με άγγιγμα

Τα βγάζουμε με ξερή ή χλωρή (οστρακίνδα)

 Τα βγάζουμε με κουρμπανιά

     Τα βγάζουμε με γροθιές

             Τα βγάζουμε με τις μύτες των ποδιών

 Τα βγάζουμε με ποδαράκια

       

Τα κόβουμε όταν τσακωνόμαστε στο παιχνίδι     

 Γινόμαστε πάλι φίλοι